In Reutum kwam de voetbalsport in 1932 van de grond. De omstandigheden waren echter wel in heel groot contrast met de huidige en voorzieningen. De voorzieningen in die tijd waren wel erg primitief. Eerst werden de koeien van het veld achter de afrastering gedreven. Het veld werd dan door de spelers zelf in orde gebracht. Dit bestond uit het uit elkaar slaan van molshopen en het verwijderen van de overtollige koeienmest. Lijnen werden eerst niet aangebracht, er waren bovendien geen doelnetten. Na de wedstrijd stond er voor elk team één emmer water klaar, waarmee het hele team zich kon wassen. Maar wanneer het veld te afgelegen lag, dan ontbrak dit vaak zelfs ook nog. Deze mensen van het eerste uur, waren de pioniers die aan de wieg stonden van onze vereniging.
Men speelde dikwijls onder elkaar een partijtje voetbal, maar van een georganiseerd optreden was nog geen sprake. Men had geen bestuur, geen trainer, geen elftalbegeleiders, niets van dat alles. Wel was er ook een aanvoerder die zeer zeker ook in die tijd tactische aanwijzingen onder de wedstrijd hebben gegeven. Maar men wilde wel eens tegen een andere club spelen. In Weerselo waren er ook een stel voetballers die wel naar Reutum wilden komen om een partijtje te spelen. In het jaar 1932 op een zondagmiddag op het voetbalveld achter café Luttikhuis vond de eerste wedstrijd plaats in de geschiedenis van het Reutumse voetbal plaats. Weerselo kwam wel opdagen, maar ze deden dit met slechts 7 voetballers. Reutum werd letterlijk van het veld geveegd ondanks de numerieke meerderheid: 0-12. In 1933 meldde R.V.C (Reutumse Voetbal Club) zich aan bij de bond en dat zal de Rooms-Katholiek Utrechtse Voetbal Bond zijn geweest (RKUVB). R.V.C word voor het eerst ingedeeld in een competitie. In de oorlogsjaren hebben alle verenigingen min of meer een gedwongen rustperiode moeten doorbrengen. Begrijpelijk want men had heel andere zorgen. Op initiatief van enkele voetballiefhebbers ging men in ’t voorjaar van 1944 een vergadering beleggen om de vereniging nieuw leven in te blazen. Men dacht toen dat de oorlog spoedig ten einde zou zijn, maar dat bleek achteraf een vergissing. Toch zetten deze mensen door en na meerdere vergaderingen werd besloten om de vereniging opnieuw op te richten. Men koos de 15de mei van 1944. Op deze datum werd de vereniging dus officieel heropgericht onder de naam R.V.C. Later werd de naam veranderd in VV Reutum. Gespeeld werd er toentertijd op Erve Hannink, voorlopig alleen met 1 seniorenelftal. Spoedig volgde de samenstelling van een tweede elftal en een juniorenelftal. Gestaag nam het aantal leden en daarmee het aantal teams toe.
Zonder alle andere elftallen tekort te doen is en blijft het eerste elftal het elftal dat het sportieve gezicht van de vereniging bepaald. Degradeert het eerste elftal dan vinden wij met zijn allen dat het een slecht seizoen is geweest. Promoveert het eerste elftal dan is het seizoen zonder meer geslaagd. VV Reutum werd na de oprichting ingedeeld in de laagste competitieklasse, de tweede klasse van de Twentsche Voetbalbond. In haar 60-jarig bestaan heeft de vereniging vijf keer de kampioensvlag kunnen hijsen en vier keer als degradant de competitie beëindigd.
Seizoen 1955-1956
De eerste promotie in het bestaan van onze vereniging werd in 1956 een feit. Het eerste elftal promoveerde naar de tweede klasse van de TVB. Er is over dit seizoen niet veel meer bekend.
Seizoen 1959–1960: Promotie
De eerste promotie in het bestaan van onze vereniging werd in 1960 een feit. Na afloop van de competitie deelden Reutum en Rietvogels II de eerste plaats op de ranglijst. Van de tweede klasse van de Twentsche voetbalbond. Beide elftallen hadden evenveel punten vergaard. Er was een beslissingswedstrijd nodig. De beslissingswedstrijd werd gespeeld in Vasse. Na zeventig minuten spelen, de stand was nog 0-0, werd Frans Droste in het strafschopgebied fors onderuitgehaald. Dit schoot een aantal supporters van Reutum in het verkeerde keelgat. Ze renden woedend het speelveld op. De scheidsrechter die voor de overtreding al een strafschop had toegekend, zag zich genoodzaakt de wedstrijd te staken.
De resterende speeltijd, ongeveer 20 minuten, moest worden uitgespeeld in Nijverdal. Vanuit Reutum gingen enkele volle bussen supporters mee. Reutum mocht beginnen met een strafschop. Hein Stevelink benutte met een geplaatste bal de strafschop. Het was 1-0 in het voordeel van Reutum. Korte tijd later werd een foutje van doelman Bennie Lammerink afgestraft door een speler van Rietvogels II. De 1-1 stand bleef tot het einde van de wedstrijd gehandhaafd. Hierdoor was er een verlenging nodig. In die tijd golden bij verlengingen “de golden goal”regel. De match-winner werd Frans Droste. Hij maakte in de verlenging het verlossende doelpunt. Reutum kon de kampioensvlag hijsen. Markant detail was toentertijd dat het tweede elftal van Reutum bij het eerste elftal was ingedeeld. Het eerste elftal won beide wedstrijden tegen Reutum II
Seizoen 1962-1963: Promotie
Het seizoen 1962- 1963 werd een mijlpaal in de geschiedenis van de voetbalvereniging Reutum. Voor het eerst in haar bestaan werd de Twentsche VoetbalBond verruild voor de KNVB. Reutum promoveerde van de eerste klasse TVB naar de vierde klasse KNVB.< /p>
Reutum stond tegen het eind van de competitie aan kop en kon bij winst in de uitwedstrijd tegen GSV uit Glanerbrug de titel pakken. Trainer was toentertijd Geb Meijer. De met 4 volle bussen meegereisde supporters zagen Reutum de wedstrijd met ruime cijfers winnen. Het werd 0-4, de uit Tilligte afkomstige, maar toen in Reutum woonachtige Dries Hesselink nam twee doelpunten voor zijn rekening. De andere twee doelpunten werden gescoord door de 22-jarige Benno Veenhuis.
Seizoen 1974-1975: Promotie
We schrijven voorjaar 1975. Reutum voetbalde al weer twaalf jaar in de vierde klasse van de KNVB. Dikwijls draaide het eerste elftal mee in de hoogste regionen, maar steeds kwam Reutum adem tekort om als eerste te eindigen. In een interview met de sportredactie van de Twentsche Courant zei de toenmalige trainer Jan Jansen: Telkens startten we goed in de competitie, maar in de winterperiode, als er teveel wedstrijden werden afgelast, raakten we achterop. De laatste wedstrijden van het seizoen speelden we weer uitstekend. Inmiddels zijn we dan teveel punten kwijt geraakt om aan een kampioenschap te denken. In dit seizoen (1974-1975) liep het echter anders. Het eerste elftal startte de competitie sterk en bleef sterk spelen. Op 24 oktober 1974 nam Reutum na winst op GFC uit Goor de leiding in de vierde klasse B van GFC over en ze stonden de koppositie ook niet meer af. In de Twentsche Courant van maandag 24 maart 1975 stond de vetgedrukte kop: “Reutum grijpt nu al de titel”. Een dag eerder had het eerste elftal van Reutum in een thuiswedstrijd tegen Vasse de titel gepakt met een 3-1 overwinning. Frans Deterink opende halverwege de eerste helft de score. Een inzet van Harrie Olde Loohuis kon de keeper van Vasse aanvankelijk afweren, maar Frans Deterink kopte de terugspringende bal fraai in. Tegen het einde van de eerste helft bracht Tonnie Lammerink met een hard schot de stand op 2-0. Aanvoerder Harry Olde Loohuis vergrootte in de tweede helft de marge tot 3 doelpunten. In de laatste minuut van de wedstrijd scoorde Vasse tegen.
Reutum was met 31 punten uit 19 wedstrijden onbereikbaar geworden voor Wierden dat op de tweede plaats stond. Zodoende volgde er promotie naar de derde klasse. Het seizoen 1974-1975 geldt in de 60-jarige historie van de VV Reutum als één van de meest succesvolle seizoenen in de historie van het Reutumse Voetbal. Niet alleen werd het eerste elftal glorieus kampioen, in hetzelfde seizoen promoveerde het tweede elftal naar de hoogste klasse van de TVB, werd het C-elftal winnaar van de competitie en behaalde het dameselftal het Twents kampioenschap.
Seizoen 1977-1978:
Na een voorspoedig begin van de competitie werden acht wedstrijden op rij verloren. Op het eind van de competitie was er nog sprake van een licht herstel, maar dit was onvoldoende om de degradatie te ontlopen. Na 3 jaar derde klasse degradeerde het eerste elftal naar de vierde klasse van de KNVB.
Seizoen 1978-1979: Promotie
De degradatie in het vorige seizoen was nog maar nauwelijks verwerkt of de volgende tegenslag moest verwerkt worden. Reutum had als opvolger van Henk Rikhof de heer Bertus Prinsen aangesteld als hoofdtrainer. Door een bedrijfsongeval werd het de heer Prinsen onmogelijk de selectie van VV Reutum onder zijn hoede te nemen. Gelukkig had Reutum mensen binnen de eigen geledingen die in het bezit waren van een trainerslicentie. Edo Damen en Toon Veldhuis werden bereid gevonden de leiding van het eerste elftal op zich te nemen. En niet zonder succes naar later bleek. Het eerste elftal had een zeer voortvarende competitiestart. In de eerste acht wedstrijden werden maar liefst vijftien punten gehaald. Na een lange winterperiode van ruim drie maanden moest trainer Edo Damen toezien dat er regelmatig punten aan tegenstanders verloren werden. In het paasweekend moest zelfs de koppositie afgestaan worden aan Heracles uit Almelo. Daarna ging het weer uitstekend. Er werden nauwelijks nog punten verloren. Op de voorlaatste speeldag werd in een uitstekende tegen kampioensrivaal Heracles gespeeld. Reutum zou bij winst kampioen zijn. Al na 15 minuten opende Reutum de score. De scheidsrechter kende Reutum een niet geheel onomstreden strafschop toe die door Gerrit Lammerink werd benut. Nauwelijks 10 minuten later werd het 2-0 door een prachtig doelpunt van Jos Deterink. Hij wist een hoekschop in een keer in het doel te draaien. Een klassieke in-swinger. Na de 2-0 voorsprong nam Heracles het heft in handen. Reutum werd teruggedrongen op zijn eigen speelhelft. Verder echter dan een vermeend doelpunt dat terecht door de scheidsrechter werd afgekeurd kwam Heracles niet. De wedstrijd eindigde in een zwaar bevochten 2-0 overwinning voor Reutum, waardoor het kampioenschap van de vierde Klasse B een feit werd. De flessen champagne werden direct na afloop van de wedstrijd op het veld ontkurkt. Het eerste elftal behaald uit 22 wedstrijden, maar liefst 31 punten met 35 doelpunten voor en 16 tegen.
Dit seizoen werd erg slecht begonnen. Uit de eerste 7 wedstrijden werd geen enkel punt behaald. Daarna werden moeizaam wat punten bij elkaar gesprokkeld. Op het eind van de competitie waren er drie degradatiekandidaten: BWO, De tubanters en VV Reutum. De degradatiewedstrijd tegen de Tubanters werd met 1-0 verloren. Toen vervolgens BWO tegen De Zweef, dat de avond ervoor het kampioensschap stevig had gevierd, 2 punten pakte kon trainer Wim Snikkers met zijn ploeg de degradatie niet meer ontlopen. Dit seizoen staat te boek als een van de mindere seizoenen uit de Reutumse voetbalgeschiedenis. Niet alleen het eerste elftal degradeerde, ook het derde en het vierde elftal moesten een stapje terug doen, terwijl het 2de elftal zich met pijn en moeite nipt had kunnen handhaven. De jeugd gaf echter hoop. Het A-elftal en het B-elftal werden kampioen.
Seizoen 1983- 1984: degradatie
In het begin van de competitie werden er teveel kleine nederlagen geleden. Met de winterstop stond Reutum onderaan met slechts 2 punten uit 9 wedstrijden. Na de winterstop liet de kentering op zich wachten. Uit de eerste vier wedstrijden in de 2de helft van de competitie werd slechts één punt gehaald. Na dertien wedstrijden stond VV Reutum met 3 punten uit 11 wedstrijden in een uitzichtloze positie onderaan in de ranglijst. De 11 punten die in de laatste 7 wedstrijden werden behaald waren onvoldoende om de degradatie af te wenden. Reutum daalde na ruim twintig jaar KNVB af naar de KNVB.
Seizoen 1984-1985: winnaar TVB-beker
Naast de regulier competitie worden er zogenoemde bekerwedstrijden gehouden. Voor afdelingsploegen is er de afdelingsbeker. In Twente is dit de TVB-beker. Bij deze bekercompetitie geldt het afvalsysteem. Er vindt een loting plaats tussen alle teams die in de afdeling voetballen. De winnaars van de verschillende wedstrijden komen een ronde verder. Dit gaat zo verder totdat er uiteindelijk 2 ploegen overblijven die in een finalewedstrijd strijden om de beker. De finalewedstrijd wordt op neutraal terrein gespeeld. In het seizoen 1984-1985 kwam het eerste elftal van Reutum telkens als winnaar uit de bekerrondes, zodat de ploeg van trainer Jan Jansen, op woensdag 12 Juni 1985 in de finalewedstrijd tegen Tilligte moest aantreden. In de competitie had Tilligte al 2 keer van Reutum verloren. De wedstrijd werd gespeeld op het terrein van Dinkelland in Lattrop. Bij rust was de stand nog 0-0. Er was nauwelijks sprake van enig krachtsverschil. Tien minuten na de spelhervatting rondde Gerard Mensink een voorzet van Edwin Oude Kotte af. Kort daarna benutte doelman Koen Groothuis een strafschop die werd toegekend na hands van een verdediger van Tilligte. Reutum kon de 2-0 voorsprong tot het eindsignaal handhaven en werd zo trainer van de TVB- beker.
Seizoen 1996-1997: Promotie
In zijn eerste seizoen in Reutum dwingt speler/trainer Alfons Kruiper in samenwerking met coach Jan Jansen promotie af naar de vierde klasse. Het is een seizoen waarin Reutum als een bezetene van start ging. Ze wonnen hun wedstrijden op overtuigende wijze en ze gingen ook met een grote voorsprong de winterstop in. Na deze winterstop gingen ze op dezelfde manier door. Ze waren dan ook een van eerste ploegen die in de regio kampioen konden worden. Het zou moeten gebeuren in de thuiswedstrijd tegen Vasse. Reutum begon voortvarend aan de wedstrijd. Alfons Kruiper trof al in de beginfase doel. Hierna nam Vasse het initiatief over en ze zorgen vlak voor de rust voor de 1-1. Na de rust ging Vasse op dezelfde manier door, Reutum stond met de rug tegen de muur. Vasse kreeg een aantal goede kansen om het kampioensfeestje van Reutum te verpesten. Reutum had veel moeite om in zijn spel te komen, maar ondanks alles zorgde Ard Wesselink voor een enorme ontlading door in de slotfase de bal van uit de kluts in het doel te werken. Reutum was de eerste kampioen van de regio. Na deze prachtige gebeurtenissen volgden er een aantal nederlagen, die niet nodig zouden zijn. Maar dit werd natuurlijk geaccepteerd, want ze hadden ons bijna een seizoenlang prachtig voetbal laten zien en volgend jaar waren onze lokale helden te bewonderen in de vierde klasse.
Seizoen 2000-2001:Degradatie
In het seizoen 2000-2001 begon Reutum 1 erg moeizaam aan het seizoen onder leiding van de speler/trainer Bert Schippers en Coach Antoon Rikhof, de ploeg stond in de winterstop met 6 punten troosteloos onderaan. Vele punten werden verloren aan mede-degradatiekandidaten en er werden vele gele en rode kaarten ontvangen. Er werd zelfs een wedstrijd afgesloten met nog maar 8 spelers. Nadat er in de winterstop stevig was gepraat, verliep de 2de seizoenshelft een stuk beter. Er vielen minder kaarten te noteren en ook de sportieve prestaties verbeterden zichtbaar. Er werd gewonnen van kampioenskandidaat Luctor en ook werd er gelijkgespeeld tegen TVC. Een ander hoogtepunt was de thuiswedstrijd tegen het eveneens hooggeklasseerde GFC. In de allerlaatste wedstrijd had men zelfs nog de mogelijkheid om degradatie te ontlopen. In de allesbeslissende wedstrijd tegen BWO begon Reutum goed, ze namen al snel een 0-1 voorsprong, waarop nog enkele goede kansen volgden. Maar het spelbeeld veranderde en BWO nam het initiatief. Wat volgde was een pijnlijke 7-1 nederlaag. Degradatie was een feit, terwijl de ploeg zich na de winterstop zo kranig had geweerd.
De afgelopen jaren
De afgelopen jaren stonden in het teken van net niet. In het seizoen na de degradatie uit de 4de klasse, stopten er een aantal belangrijke pionnen in het eerste elftal. Hierna wisten speler/trainer Bert Schippers en Antoon Rikhof een sterk verjongd elftal te formeren die het boven verwachting deden. Men ging eerst uit van lijfsbehoud, maar in de loop van de competitie werd deze doelstelling bijgesteld naar een plek in de nacompetitie. Vrijwel het hele seizoen deed de jonge ploeg mee voor een plaats in de nacompetitie. Een overwinning op de laatste speeldag thuis tegen Heracles zou voldoende geweest zijn om een plek in de nacompetitie te behalen. Het mocht echter niet zo zijn, want men verloor met 3-2. Het jonge elftal was moegestreden en waren door de vele blessures uitgeschakeld voor de nacompetitie. Dit seizoen was toch één van de meest succesvolle jaren in de geschiedenis van de VV Reutum. Op zondag 28 april 2002 vierden het tweede elftal en het vierde elftal hun kampioensfeest, doordat ze hun wedstrijden wisten te winnen. Nog nooit was het voorgekomen dat 2 ploegen naast elkaar kampioen waren geworden op de 2 Reutums velden. Maar dit was nog niet alles, want ook het derde elftal wist het kampioensschap een week later binnen te halen. Werkelijk uniek dat een kleine vereniging als Reutum 3 kampioenselftallen in het midden had. Na dit succesvolle jaar begon men een seizoen later met goede moed aan de competities. Het eerste elftal sloot de competitie af met een gedeelde 2de plek. Doordat KOSC (winnaar van de derde periode) kampioen werd, namen wij als nummer 2 in deze periode, de periodetitel van hen over. Dit betekende een plek in de nacompetitie, waarin Wierden en La Prèmiere de tegenstanders waren. De eerste wedstrijd was thuis tegen Wierden. Hierin werd een 2-0 voorsprong, nog verspeeld. De wedstrijd eindigde in een 2-2 gelijkspel. Het was nu duidelijk wat er in Almelo moest gebeuren, namelijk winnen. De omstandigheden waren uitstekend voor een feestje. Hiervoor moesten men natuurlijk wel eerst de drie punten naar Reutum halen. Dit zou een zware klus worden, want het was bloedheet. Bijna tropische temperaturen werden bereikt. Er kwamen ondanks de warmte toch nog vele supporters op deze wedstrijd af. En dan de wedstrijd. De spanning was bij de spelers in het begin te merken, de openingsfase was moeizaam. Hierin kwam La Première verdiend op voorsprong, uit een corner. De eerste helft hadden zij dan ook het betere van het spel. In de 2de helft stond er een heel ander Reutum, we gingen op zoek naar de gelijkmaker. Het was moeilijk om het tempo in het spel te houden, in eerste instantie doordat er steeds “geblesseerde” spelers op de grond lagen en natuurlijk ook door de hitte. Desondanks werd de gelijkmaker gemaakt, ware het niet dat deze werd afgekeurd om twijfelachtige redenen. Enkele minuten later was het dan toch raak. Dick Niemeyer kopte een voorzet van Bert Schippers knap binnen. Maar de 1-1 was nog niet voldoende, we speelden vol op de aanval en we creeërden ook kansen, maar het mocht niet baten. Op de counter, wisten ze in de laatste minuut, de bal nog langs doelman Walter Rikhof te werken. Eeuwig zonde, want men had zo graag willen promoveren met Bert Schippers en Antoon Rikhof.
Promotie 2008-2009
Onder leiding van de debuterende trainer Richard Telgenhof oude Koehorst promoveerde vv Reutum in 2009 weer naar de 4e klasse van de KNVB. In de competitie was Luctor et Emergo in de beslissingwedstrijd die in Geesteren op 't veld van Stevo werd gespeeld voor meer daan 3000 toeschouwers sterker dan Reutum. Op zondag 24 mei werd de nacompetitiewedstrijd in Reutum tegen BVV Borne gewonnen en de promotie was een feit.
Promotie 2014-2015
Een unieke prestatie van het team van trainer Mark Wijnreder.
Een seizoen lang hebben we samen met de vele, vele supporters genoten van een goed voetballend en hard werkend team. Met promotie als bekroning.
In de competitie werd een 2e plaats gehaald. Vooral t aantal gemaakte doelpunten ( 69 in 24 wedstrijden ) maakte veel indruk.
In de nacompetitie moest er eerste afgerekend worden met Emos. Thuis werd er op Hemelvaartsdag met 3- 1 gewonnen en uit met 2-1 verloren. In de finaleronde moest er worden aangetreden tegen FC het Centrum.
Via twee ogenschijnlijk simpele zeges op FC het Centrum ( 3-0 en 1-4 ) promoveert Reutum 1 naar de 3e klasse
Damesvoetbal
Omstreeks 1970 werd in Reutum het damesvoetbal opgericht door Hetty Olde Loohuis en Jos Ikink. Oorspronkelijk los van de VV Reutum. De dames voetbalden onder de naam “De Heitrappers” op het veld bij het café-restaurant van de Familie Luttikhuis. De leiding van de het elftal was in handen van Jos Deterink. De eerste competitie waaraan de Heitrappers deelnamen werd georganiseerd door de VV Noordijk. Deze competitie werd zonder verliespunten gewonnen door de dames uit Reutum.
In 1971 hebben de dames zich bij de VV Reutum aangesloten. Er werd een damesafdeling opgericht. De toen 36-jarige Harrie Droste nam de training op zich. Jan Steggink trad aan als leider en Lida Deterink als begeleidster. In de beginperiode werd door menigeen nogal minderwaardig over het damesvoetbal gedacht. Velen huldigden de stelling dat de voetbalsport een mannensport is. Een bevestiging van deze stelling dacht te vinden in de gebrekkige techniek die de dames in het begin tentoonspreidden. Het is de verdienste van trainer Harrie Droste geweest dat de techniek de eerste jaren flink werd verbeterd. Een flinke sprong voorwaarts wat betreft de waardering voor het damesvoetbal werd in het seizoen 1973-1974 gedaan. In de competitie werd in een thuiswedstrijd tegen tegen SC Haarle met een 2-0 overwinning het kampioenschap gehaald. De beide doelpunten werden door de uit Geesteren afkomstige Agnes Maathuis. Daaropvolgend moest te Beilen in Drente gestreden worden om het kampioenschap van de 4 noordelijke provincies. De Reutumse dames wisten met uitblinker Agnes Maathuis drie wedstrijden in winst om te zetten. De laatste wedstrijd, toen de titel al binnen was, werd gelijkgespeeld. Het dameselftal mocht nu op het sportcomplex van de KNVB te Zeist deelnemen aan de strijd om het kampioenschap van Nederland. Zouden onze dames die nog maar vier jaar voetbal speelden het kunnen bolwerken tegen de kampioenen uit het westen, en zuiden van ons land, waar damesvoetbal al langer een goed georganiseerde sport was.
De eerste wedstrijd tegen KFC uit Delft eindigde in een 0-0 gelijkspel. De dames uit Reutum versloegen daarna de Blue White girl uit Amsterdam. KFC won van het Nijmeegse NEC. Reutum en KFC hadden na wedstrijden elk drie punten. De laatste wedstrijd zou de beslissing brengen. Reutum moest aantreden tegen NEC en KFC had de Amsterdamse dames als tegenstander. KFC speelde gelijk.
Reutum dat door het uitvallen van Anette Groothuis problemen had in de verdediging wist door de goed spelende keepster Leni Lansink de nul achterin te handhaven. Vier minuten voor het einde was het Agnes Maathuis die de wedstrijd besliste. Aanvoerder Hetty Olde Loohuis kon de felbegeerde beker in ontvangst nemen. Het damesteam uit Reutum was amper vier jaar na de oprichting Nederlands kampioen. Een grote prestatie.
Het Nederlands Kampioenschap kreeg in Limburg een internationaal vervolg. In het plaatsje Bissen werd het Benelux toernooi gespeeld. Tegenstanders waren de Belgische kampioen Begijnendijk en de kampioen van Limburg SC Atert Bissen. Reutum eindigde in dit toernooi na 1-0 winst op de Luxemburgse dames en een 1-0 verlies tegen de Belgische opponent op de tweede plaats.
In de jaren na dit absolute hoogtepunt werden nog diverse successen behaald. Als een probleem werd ervaren de geringe concurrentie die het damesteam in de competitie ondervond. De meeste wedstrijden konden met groot gemak gewonnen worden. Een belangrijke verbetering op dit punt was de instelling in 1977 van de oostelijke competitie. In de jaren tachtig werd meerdere seizoenen met twee dameselftallen aan de competitie deelgenomen. Het tweede elftal werd in het eerste jaar meteen kampioen. Vanaf 1991 ontstonden er bezettingsproblemen bij het dameselftal. Het werd steeds moeilijker om met voldoende speelsters aan de competitie te kunnen deelnemen.
Spelregelteam v.v. Reutum
Dertien keer kampioen van Nederland Nederlandse Titels in 18 jaar tijd
Ruim 20 jaar geleden nam de jeugd van de v.v. Reutum voor het eerst deel aan spelregelwedstrijden. Met deelname aan deze wedstrijden wilde de v.v. Reutum het respect van jeugdspelers voor scheidsrechters vergroten. Het enthousiasme bij de Reutumse jeugd was zo groot dat in 1999, na een aantal zenuwslopende wedstrijden, in Apeldoorn voor het eerst in de geschiedenis de Nederlandse Titel Spelregelkennis werd veroverd. Deze prestatie werd in de daaropvolgende jaren nog vele malen geëvenaard; telkens in een andere teamsamenstelling.
Reutum werd Nederlands kampioen in 1999-2003-2004-2005-2006-2007-2008-2009 -2010, 2014, 2015, 2016 en 2017.
In het persoonlijk klassement werden de volgende leden van het spelregelteam persoonlijk de beste spelregelkenner van Nederland:
2003 -- Arno Lammerink
2005 -- Rick Lammerink
2006 -- Jeroen Lammerink
2007 -- Sander oude Luttikhuis
2008 -- Matthijs Kolman
2009 -- Sander Oude Luttikhuis
2012 -- Mart Lammerink
De vele nationale titels hebben talrijke hoogtepunten met zich meegebracht. Het absolute hoogtepunt was echter het bezoek aan de Betaald Voetbalscheidsrechters in augustus 2007. Op uitnodiging van oud-topscheidsrechter René Temmink mochten de Reutumse spelregelkenners in Zeist een dag meelopen met o.a. Pieter Vink, Erik Braamhaar en Roelof Luinge. De Reutumse jeugdspelers waren als “special guests” aanwezig bij de fotoshoots, de conditietests en de spelregeltests van Nederlands beste scheidsrechters. Aan het eind van de dag konden de heren scheidsrechters kennismaken met de krentenwegge van de Reutumse bakker.
Sindsdien staat Reutum ook in Zeist op de kaart. Waar een klein dorp groot in kan zijn!
